Pipe Dream... Part 3

Credit to the owner of this Photo

"Ang magandang simula ay hindi nangangahulugan na maganda rin ang katapusan... at ang pangit na simula ay hindi basehan nang hindi magandang pagtatapos... ang mahalaga ay ang mga bagay na gagawin mo sa pagitan nang simula at wakas... mga bagay na magdadala sayo sa katuparan nang isang pangarap."

Para sa mga naghihintay ng kasunod nang Pipe Dream... malugod ko pong inihahandog sa inyo ang part 3! 

Medyo hindi naging maganda ang ending nong part 2 dahil nilangaw ito, una dahil mangilan ngilan lang ang nagbasa, pangalawa, dahil nag amoy ebak ang last part. Pagpasensyahan nyo na po. Babawi na lang ako dito sa part 3.

Ang pagpapatuloy...

First day ko sa bagong work and I'm so excited. Maraming naglalaro sa aking isipan kung anong klase ba ang work na ibibigay sa amin. Naiimagine ko din kung anong itsura ng magiging work station ko. May computer kaya o laptop? may drawers? Malaki kaya ang aking table? I was kinda daydreaming habang sakay ng dyip. Pinaghalong kaba at excitement ang aking nararamdaman ng mga oras na iyon. Magkakaalamanan maya maya lamang.

And so everyone who was hired that day ay nagkakatipon sa loob nang warehouse. Doon daw i-aanounce ang schedule at nature nang work namin. Again habang naghihintay sa HR, narinig ko na naman ang kalembang ng kampana at kasunod ay ang masigabong palakpakan. Ano ba kasi yon? Hindi naman sya scheduled bell, kundi randomly na pag may dumating eh kakalampagin ang kampana. 

Sa wakas, dumating din ang matagal naming hinihintay, ang pag-aanunsyo ng aming magiging kinabukasan. Sa hinaba haba ng sinabi nong HR, isa lang ang naintindihan ko. SALES! Sales, benta, tinda. Magbebenta o magtitinda daw kami. Hindi lang basta tinda, ilalako mo sya. Umalis nga ako sa pagtitinda ng donuts, sa pagtitinda pa rin ang bagsak ko.

Hindi naman sa minamaliit ko ang pagtitinda, marami ang yumaman sa pagtitinda. Sipag at tiyaga, baon ang matamis na dila, marami ang nagtatagumpay sa larangang ito. At itong ito rin ang pananalita na ginamit ko para subukang magtindang muli, but this time, ibang klase na ang aking itinitinda... ang aking katawan! Joke!

Nahati kami sa apat na grupo at nagbigay ng isang team leader na hahawak sa bawat grupo. Pagkatapos ng mabilisang pagpapakilala sa bawat isa, agad-agad na kaming sumakay sa mga jeep na nakaparada sa labas ng warehouse. Kaya pala maraming nakaparadang jeep doon sa harap. Ang buong akala ko ay may terminal don ng jeep. Maraming namamatay sa maling akala. Ukupado na ang kalahati ng jeep ng mga naglalakihang boxes, at ang kalahati ay kaming mga sales representative daw ang uupo. At habang lulan ng pampasaherong jeep na ngayon ay private na dahil isinara ang pintuang stainless sa pasukan, unti-unti ng naglalaho ang pangarap ng isang magarang opisina.

Katabi ang mga malalaking box sa masikip na dyipni, nagsimula ng mag explain ang team leader namin. Inilabas ang sampol na ititinda o tamang sabihin na ilalako namin. "Flashlight na 3 in 1" Hindi ko na matandaan ang iba pang features ng flashlight na yan. Basta ang alam ko, yan ang ititinda namin for this particular day. Finally, we reach our destination... Sa isang mataong lugar sa Quezon City. Kanya kanya na silang baba, bitbit ang sales kit at ilang mga panindang flashlight. Hesitant akong bumaba, malayo ang tinatakbo ng utak ko ng mga oras na iyon.

Ito ba ang klase ng trabaho na pinasok ko? Nagtapos ako sa colegio para magtinda ng flashlight? Nahihiya ako sa sarili ko, sa parents ko, sa mga kapatid ko, sa mga kakilala ko. Pano pag katok ko sa bawat pintuan ng bahay ay kakilala ko pala ang nakatira? Buti sana kung house and lot ang ititinda ko, o kaya kotse, or condo unit, pero hindi eh, flashlight ito. Flashlight na 3 in 1. Yan ang mga salit-salitang naglalaro sa utak ko. Hindi pa sana ako baba kundi lang ako tinawag na nong team leader namin.  

At nagkanya kanya na kaming pasok sa mga sanga-sangang kalsada, kumakatok sa bawat bahay, kumakausap sa mga tambay, pinapasok kahit anong sangay na madaanan. Kailangang may maibenta dahil kung hindi, wala kang porsyentong maiuuwi. Yes, tama kayo sa nabasa nyo. Walang fix na sahod, kailangan mong makabenta para sa kakarampot na bahagi ng iyong napagbentahan.

Pagod, masakit ang paa sa kakalakad, ang balikat ay bagsak na sa kahon-kahong pasan. Para sa kin, isang malaking achievement ang maka-survive sa unang araw na yon... at sa pagbalik sa warehouse na aming pinanggalingan... isang masayang kalembang ang pumukaw sa aking pagal na kaisipan.

Ang pagkalembang ay tanda na ikaw ang top seller sa araw na yon. Na nai-dispatch mo lahat ang iyong paninda at humigit ka pa sa quota na itinakda. Isang karapatang ibinigay sa mga taga-pagtinda na makakabenta ng malaki. Ang humataw sa bell na nasa gitna! Yon pala yon. Ngunit hindi naitaas ang aking kumpiyansa sa sariling magbenta sa kaalamang ito. Ang gusto ko lamang ay makauwi at makapahinga.

Pero ano nga ba ang uuwian ko? Makakapag pahinga ba ko sa inuupahan kong kwarto? Sa isiping yan, kahit sino ay hindi rin magiging excited na umuwi para magpahinga.

Bukas, babalik pa ba ako? Kaya ko pa ba? May lakas pa bang natitira sa akin at kapal ng mukha para magtinda?

At isang larawan ang nakikita ko, ang papel kung saan isinulat ko ang aking pangarap, ay nagmistulang nilamukos na...

Itutuloy...

Sa gitna ng kawalan ng pag-asa, kapit lang...
By Super M