Backpack Series: The Tunnel Experience!

Isang araw sa site... isang araw kung saan kasama ko ang backpack ko doing our daily routine of site inspection. Naglalaman ito ng mga papel at sketches at kung ano-anong panukat at scales at higit sa lahat ang SLR Nikon D3100 (official camera ng project namin).

Sakbit ang backpack sa aking likod, binaybay ko ang kainitan mula sa caravan office papuntang Sahara Center kung saan nasa loob neto ang aming proyekto. Braving the hot temperature outside, wala kaming choice ni Backpack kundi ang maglakad ng mabilis para hindi maluto sa ilalim ng nagbabagang araw.

The Caravan Office: Our Site Office behind the G.I sheet Fence.

Opposite Side of our Site Office is the Sahara Mall,
in between is a vacant lot

Approximately 150 meters bago ka makarating sa loob ng Mall, pawisan na ko sa tindi ng init. Ang mahirap pa neto, sasalubungin ka agad ng malamig na hangin galing sa aircon ng Mall. Sakit kaya ang aabutin ko? Sanayan lang din naman.

Hindi naman ako nagrereklamo ng lagay na yan. Marami sa iba nating kababayan dito ay may mas mahirap pa na sitwasyon. Ang kaunting lakad sa initan papunta sa malamig na mall ay balewala lamang. At nagpatuloy ang experience namin ni Backpack, na hindi rin makareklamo na naging sanggalang ko pansamantala para hindi mainitan ang aking likuran.

Pagdating sa site... ito ang aking nadatnan... Nagsisimula na palang matapos ang temporary tunnel-like pathwalk connecting the old and new mall.

At gumana na naman aking imahinasyon patungkol sa mga bagay-bagay at pangyayari na may kinalaman sa ating buhay paglalakbay. Halina kayo at samahan nyo ako na pasukin ang madilim at makipot na daan... na tinawag kong:

Tunnel Experience!

The Entrance!

Maraming dahilan kung bakit kailangang dumaan sa tunnel na ito. Magdadalawang isip ka kung papasok ka ba o hindi na lang. Hindi kaaya-aya ang pasukan at ang isiping mahirap na sitwasyon sa loob nito. Regardless kung ano man ang iyong dahilan para pasukin ito, there is a part in our journey called life, na madadaanan at mararananasan natin ito sa ayaw man natin o hindi.

Ito yong mahirap na sitwasyon na maglalagay sa'yo sa alanganin. Pangyayaring magbibigay sayo ng pangamba at agam-agam kung kakayanin mo bang malagpasan ang isang mahirap na sitwasyon na ito. Anu't ano man, kailangan nating pumasok, at harapin ang hamon ng buhay.

The Inside!

Sa loob, mangangapa ka sa dilim, mangangamba sa kung anong naghihintay sayo. Maraming obstacles, maaari kang madapa, matalisod, mabangga, o matinik... pero what keeps you motivated para magpatuloy, ay ito:

The Light!

The light at end the end of the tunnel. Ito ang inaasam nating makita at marating. Ito yong dulo o katapusan ng pamamalagi mo sa dilim. Para tayong mga gamo-gamo na sabik na sabik makakita ng liwanag.

Depende sa sitwasyon ng bawat isa, iba-iba ang haba ng tunnel na ating lalakbayin. Sa iba, maaring maiksi lamang, ngunit sa ilan ay napakahaba na parang walang katapusan. Maaring sumuko na lang at huwag ng magpatuloy...

Ngunit may extreme cases na iba ang trip. Sila yong mga tinatawag na Tunnel Settlers. Sila yong mga hindi naman sumuko pero hindi rin nagpatuloy. Ang ginawa nila, they settled in... ayaw umabante, na-enjoy ang buhay sa tunnel, because they renovated the tunnel into a different level of experience. Paano? Silipin natin ang kanilang ginawa sa loob ng tunnel...

Modification Stage 1

Ito yong parte ng paglalakbay sa loob na na -realize nila na hindi na nila mararating yong dulo. So ang ginawa nila, they started changing the structure of the tunnel. Breaking some walls, do some painting to make it looks good. Similarly, parang narealize mo na sa hirap na iyong nararanasan, in-adapt mo na ang sitwasyon. Denying the fact na nasa mahirap kang kalagayan. You started creating a new happy facade sa buhay mo when in fact, sa realidad, tinakpan mo lang at hindi nasolusyunan.

Modification Stage 2

Then you began hiring people to clean up your own mess. Kung kasing yaman ka ni Janet Napoles, baka hindi lang dalawa o tatlong tao yang nasa picture. Naglilinis, nagpipintura at tinatakpan ang pangit na bahagi ng buhay mo. Total face lift kung baga. Overhauling your tunnel Experience... Is it a bad thing? or a good thing?

Modification Stage 3

Then, for you to make your own stay more comfortable, tinakpan mo ng carpet ang iyong tinatapakan. Bakit? Para sa sarili mong kapakanan at kaginhawaan. Kahit alam mong may maaapakan kang iba, wala kang pakialam. Kahit alam mong may masasagasaan kang kapwa travellers, sige ka lang ng sige.

The worst part is, you created your own artificial lighting. Ang ganda di ba? Naliwanagan ang dating madilim na tunnel. Pansamantala, dahil ang katotohanan ay hindi mapapasubalian na ang liwanag na ito ay hindi magtatagal.

Modification Stage 4

This is the last stage... the finish product. Voila! Ang ganda na ng tunnel mo. Kumpleto ka na, may artificial lighting, carpeted ang floor, well painted na walls at mga fire extinguisher in case of fire! Saan ka pa? And take note, meron naring ventilation at air conditining para mas kaaya-aya ang pag stay mo sa tunnel. Daig pa nito ang kulungan ni Janet Napoles... (let's wait and see kung mag-e-evolve din ng ganito ang selda nya).

So you created somehow an imaginary good place for you to settle in, inside the tunnel. At dito magsisimula ang mas malaking problema. You stop dreaming of a life at its best, dahil naka-program na sayo na "good life" na itong iyong kinalalagyan ngayon. Natatakot ka ng humakbang pasulong. Naging stagnant na ang buhay mo knowing that once you made another single step, everything will fall back into it's original state.

Pinaniwala mo ang sarili mo na okay na ang lahat. Pero behind all this is an ugly truth. Akala mo lang okay, pero hindi pa pala.

"Light at the end of the Tunnel" doesn't appeal to you anymore. Isa ka ng gamo-gamo na nawalan ng ganang tumingin at mamangha sa ilaw at sa isinasabog nitong liwanag.

Hindi mo na pinahalagahang ayusin anumang gusot sa pamilya dahil pinaniwala mo ang sarili mo na okay naman lahat dahil tinapalan mo sila ng salapi. Hindi ka na nagpursige na ituloy ang pangarap mong trabaho dahil nagtatamasa ka na ng limpak limpak na sweldo. Ayaw mo ng ipaglaban ang pag-ibig mo dahil natatakot kang ma-reject muli at nagkasya ka na lang sa panandaliang aliw na dulot ng fake na pag-ibig... (relate?) Ang iyong prinsipyo at paninindigan ay ibinasura mo na lang kapalit ng pansamantalang ginhawa. Na-compromise na ang lahat, nagkasya ka ng tumambay sa loob ng tunnel at mamuhay sa pagkukunwari. Ngunit sa totoo lang ay hungkag at may kulang sa iyong pagkatao.

Tandaan natin na ang tunnel na ito, is designed for us to go through, to pass through. It is a passing through that will makes us stronger once we reach the end. Hanggat hindi natin ito nalalampasan, mananatiling nakabukas ang chapter na ito ng buhay natin at kailaman ay hind magkakaroon ng closure. Hindi dapat huminto at hindi dapat mamalagi. Pwedeng magpahinga, pero pagkatapos non, kailangan mong lumargang muli. Sa bawat hakbang, sa bawat pag-usad o kung gumagapang ka man ngayon, asahan mong ito ang magdadala sayo papalapit sa dulo ng tunnel mo. It is not how fast your phasing is, it is your perseverance and a leap of faith that will leads you to reach till the end.      

The End of the Tunnel!

Your word is a lamp for my feet, a light on my path. (Psalm 119:105)

Nagpapagpag ng agiw, alikabok at sinasanay ang mata sa liwanag na dulot ng panibagong pag-asa...

Super M!