Taxi

Kapansin-pansin ang biglaang dagsa ng mga tao sa isang area ng Makati, malapit sa Coffee shop na aking tinatambayan ngayon. Hindi na bago ang ganitong scenario dito, baka may celebrity lang o basketball player na namataan at pinagkakaguluhan ng mga tao...

Ibinaling kong muli ang aking atensyon sa laptop ko . Chapter 23 na at isang paragraph na lang, tapos na ang aking nobela. Maipapasa ko na to sa makalawa pag natapos ko ngayon o bukas. Dahil sa pagka-agaw ng atensyon ko sa kaguluhan kanina, nawala ang momentum ko sa pagsusulat. Isa-isang iniligpit ko ang mga gadget sa aking harapan. Sayang at hindi ko natapos... isinukbit ko na ang aking backpack at wala sa loob na uminom ako ng kape sa tasang kanina pa nakatitig sa kin at tila ba nagsasabing... malamig na ako! Isang lagok... dalawa... pangatlo... biglang may sumabit sa bibig ko na magaspang na bagay.... dali-dali ko itong iniluwa at laking gulat ko dahil paa ang nakita ko... Oo nga, paa ng ipis! Hindi ko alam kong anong uunahin ko, ang sumuka o ang magreklamo. 

Nanaig ang tawag ng aking sikmura, na hindi maatim na nainom ko ang kapeng ginawang swimming pool ng ipis! Takbo sa CR at doon nagtawag ng uwak! Matapos maubos ang laman ng aking tiyan, balik ako sa table ko. Ang masaklap, wala na kong babalikan... malinis na ang lamesa na aking pwesto kanina. Ang magaling na crew ay nailigpit agad ang aking iniinom na kape sa pag-aakalang tapos na ko.

Walang nangyari... nakuha ang ebidensya ko kaya pasensya na lang, goodbye reklamo! Talunan akong lumabas ng Coffee Shop... Saktong may tumigil na Taxi sa aking harapan. Akala ko may bababa ngunit walang laman ang taxi kaya dagli akong sumakay para makauwi na... nanghina akong bigla sa aking mga naisuka.

Kapansin-pansin lang si Manong Taxi Driver... Naka uniform! Bigatin siguro may ari ng taxi na ito at paunipormado ang mga driver nila. Binati ko si manong na magara ang kanyang uniporme, ngunit di ako nito nilingon... sa halip binuhay ang stereo at pumailanlang ang boses ng isang nagku-kwento. Sinasabayan ito ng instrumental na tunog na mistulang pampatulog...

Ito ang parte ng pagsasalaysay ng DJ na bumungad sa aking pandinig (sa tono ng boses na halatang pinalalim):

"Hindi pinansin ni Jessa ang pasaring ng kanyang mga kamag-aaral... sa halip isa-isa nyang inayos ang mga dalang damit sa tokador. Mag-aala singko na ng hapon... isang oras na lang at mag-uumpisa na ang kanilang retreat. Minabuti nyang mahiga muna sa kamang nakalaan para sa mga dadalo sa pagtitipon. May isang oras pa sya para umidlip. Pero sa halip na makatulog, hindi sya dalawin ng antok. Pagod ang kanyang katawan at parang may nakadagan na mabigat na bagay sa kanyang dibdib, ngunit ang kanyang isipan ay gising na gising. Minabuti nyang tumayo na lang at ihanda ang sarili. Pagkatapos magpalit ng damit, humarap sya sa salamin at nagsuklay ng buhok. Ngunit kinilabutan sya dahil sa kamay na nakakapit sa kanyang balikat... nilingon nya ang kanyang balikat ngunit wala namang kamay... pagharap nya sa salamin, andon pa rin ang kamay, nakakapit ng mahigpit at tila ayaw bumitaw..."

Alam ko kung saan hahantong ito... puro katatakutan naman ang station na gustong pakinggan ni Manong Driver. Nag-request ako na palitan na lang ang station ngunit hindi pa rin ako pinansin o tinapunan ng tingin man lang. Parang wala lang sa kanya... Ang ginawa pa eh mas lalong pinalakasan ang volume. Nananadya yata!!!

Hindi na lang ako kumibo at nanahimik na lang... para hindi ako masyadong mabahala sa kwento ng DJ, sa bintana, sa labas na lang ako tumingin. Nagsisimula ng umambon... ang masinsing patak ng ulan na tumatama sa salamin ng taxi ang nagsilbing pang-aliw ko at ng maiwaksi ko ang aking atensyon sa kwento ng DJ. 

Sa wakas, tapos na ang kwento na hindi ko naintindihan kung paano nagwakas...Matapos ang salaysay, isang awitin naman ang isinalang ng DJ... ang title ng awitin ay "Hamburger Lady", ito ay patungkol sa pinaslang na babae na nagtatrabaho sa Hambruger stand. At ayon pa sa explanation ng DJ, ang awiting ito ay halos instrumento lamang ang maririnig at walang gaanong lyrics. Sumasabay dito ang isang boses ng lalake na hindi pakanta kundi pabigkas nyang ikinukwento ang nangyaring pagpaslang sa kaawa-awang biktima... Nagsimula ang instrumento sa mabagal at mahinang tunog... unti-unting lumalakas hanggang sa muling maging banayad... maya-maya pa ay maririnig na ang boses na hindi pakanta. Mas tama pang sabihin na ito ay isang "chant." Mistulang nakakahipnotismo ang tunog... para akong pinaghehele na kinikilabutan. Nakadagdag pa ang lamig ng aircon na masuyong bumubuga sa aking balat.

Kampante lang si Manong Driver. Di kakikitaan ng pagmamadali o pagka-irita sa pagmamaneho kahit may kalakasan na ang ulan. Tutok lang ang mata nya sa daan, na manaka-nakang pinupunasan ang windshield ng kanyang taxi. Kahit ang galaw ng wiper sa kanyang harapan ay di nya alintana.

Maya-maya pa, huminto kami sa isang gusali. Bakit kaya? Hindi pa ito ang bahay namin... Andito na tayo! May diing wika ng Driver... na sa wakas ay nagsalita din. Wala akong nagawa kundi ang bumaba... hindi ko mapaglabanan ang pwersang humahatak sa akin sa loob ng gusaling aking tinutumbok. Habang papalapiit, nagiging malinaw na sa akin ang lahat...

Maraming tao sa loob ng gusali. Andon ang nanay ko... umiiyak, inaalo ng mga kapatid ko. Habang ang aking ama ay walang kibo at tahimik na nakatayo sa isang sulok ng bulwagan. Maraming bulaklak, may kandila at ang aking larawan na nakangiti. Sa wakas... matatahimik na ko....

Sa labas ng gusali, muling umarangkada ang taxi ni Manong Driver... marami-rami pa syang susunduin at ihahatid na mga naliligaw...


*Unplog's note: This is a fiction... ngunit ang inspirasyon dito ay totoong nangyari sa loob ng taxi kung saan ang kwento ni Jessa at hamburger lady song ay aking napakinggan...