Busy Bee... Busy Me...

Katas na inutas!

For the last few months, I’ve been working so hard. Tama lang na mabansagang “as busy as a bee”. And in between those peak hours, Ang hirap isingit ang oras para sa kaibigan, sa sarili at sa pamilya. Kahit nga itong Unplog na pinaka-outlet ko to express myself ay nag suffer din. Alam ng marami yan… kaya naman todo bawi ako. 

Saan nga ba nanggaling ang phrase na “as busy as a bee”? 

From Chaucer’s Canterbury Tales’ (The Squire’s Tale) 1386 – 1400: 

It says: 

“Ey! Goddes mercy!” sayd our Hoste tho, 

Now such a wyf I pray God keep me fro. 

Lo, suche sleightes and subtilitiees 

In wommen be; for ay as busy as bees 

Be thay us seely men for to desceyve, 

And from a soth ever a lie thay weyve. 

And by this Marchaundes tale it proveth wel. 

(Uso na pala noon ang texting shortcut style of writing) 

Kung titingnang mabuti, ang “daming busy” ng bubuyog. Ang galing-galing sumipsip ng nectar. Magkakaroon na naman ng pulot pukyutan na makukuha sa kanilang lungga. Matutuwa na naman si Queen Bee panigurado. Makakatulong na naman sila sa pollination. Yan ang ilan lamang sa mga trabaho ni pareng bee. But despite of all these… mayroong sacrificial lamb na hindi natin napapansin… o nabibigyan ng credit man lang… ang bulaklak mismo. Suriing mabuti ang larawan. Ang bulaklak na dating kay ganda at kay sigla na nagmamalaki sa sikat ng araw at hampas ng hangin, ngayon ay tuyot, said, at wala ng katas na maituturing. Pagkatapos ng walang habas na pagsasamantala ng bubuyog, lilipat naman sya sa ibang bulaklak na mas sariwa at makatas. At ang bulaklak na pinagsawaan na at wala ng pakinabang ay unti-unting malalaglag mula sa tangkay at babagsak sa lupa. That’s the process, that’s the cycle, that’s the price. 

Pero bakit ganon? Iba ang aking pakiramdam. Kung ako ay isang bubuyog na laging busy sa pagkuha ng nectar para mabuhay… bakit para akong natutuyuan? My workload seems to suck the energy out of me. Habang lalo akong nagbibigay ng oras at panahon sa trabaho, may mas mahalagang bagay naman na naisasakripisyo. Ang oras sa Pamilya at sa sarili ko. 

Then one day isang araw, I came across sa isang napakaiksing speech na aking nabasa. 

“ Imagine life as a game in which you are juggling some five balls in the air. They are WORK, FAMILY, HEALTH, FRIENDS & SPIRIT and you’re keeping all of these in the air. 

You will soon understand that WORK is a rubber ball. If you drop it, it will bounce back. But the other four balls – FAMILY, HEALTH, FRIENDS, and SPIRIT – are made of glass. If you drop one of these; they will be irrevocably scuffed, marked, nicked, damaged or even shattered. They will never be the same. You must understand that and strive for it.” 

“Work efficiently during office hours and leave on time. Give the required time to your family, friends & have proper rest.” 

“Value has a value only if its value is valued.” 

30 second speech by Bryan Dyson – Former CEO of Coca Cola 

Napakagandang paalala. An eye opener sa mga kagaya kong kulang sa tulog at pahinga, kulang ang oras sa pamilya at kaibigan at higit sa lahat, wala ng panahon sa Diyos. 

I feel guilty sa huling bakasyon ko nitong nakaraan. Alam kong maikling panahon lang iyon ay hindi ko pa naibigay ng buo dahil sa iniuwi kong trabaho. Kailangan naming umuwi agad para lang magbigay daan sa mga nakabinbing trabaho na kailangan kong tapusin – sa bahay. This is what I do, and I’m not proud of it. Oo, magaling ako sa mata ng boss ko, dahil bawat pagpapagal at pagbibigay ko ng sobra-sobrang oras sa 44th Floor, kapalit noon ay nectar para sa kanyang kaban. And sooner or later, darating ang panahon na hindi na nya ako kailangan… katulad ng bulaklak na unti-unting mahuhulog sa lupa, sino ang sasalo sa kin? Hindi ba’t ang Pamilya, tapat na Kaibigan at Pananalig sa Diyos? 

Ngayon, mas higit kong naintindihan kong ano ang mas mahalaga. Uulitin ko… 

“Value has a value only if its value is valued.”