Entry Sa Bagsik ng Panitik Contest

MALIGNO

PANITIKAN

LARAWAN

KULISAP

GALUNGGONG

HINUHA

SILID-AKLATAN

KAGAWARAN

SARANGGOLA

BAYANI

(Marahang lalakad patungo sa gitna ng entablado habang nakatungo, unti-unting magtataas ng paningin, sa gitna ng mga manonood, tingin sa kaliwa, sa kanan at balik sa gitna)(Saka tatawa ng malakas)(Objective: Mahawa ang audience sa tawang ito)

Hahahaha! Tawanan? Halakhak? Tama ba ang naririnig ko? Hahahaha! Malalakas na tawanan! Hahaha! Hindi ako dinadaya ng aking pandinig… tama ang aking HINUHA… mga batang nagtatawanan… masasayang tawanan… doon! Sa dako pa roon! Sa malayong DAMUHAN! Nakakahawa… hahaha… nakakatawa… nakakahawa… Santong kabayo, natatawa ako! Hihihi….. hahahaha!

(Biglang hihinto sa pagtawa, lilibutin ng tingin ang mga taong nakikitawa sa kanya at galit na ituturo ang mga manonood)

Tigil! Bakit ka tumatawa? Huwag kang tumawa! Ako lang ang may karapatang tumawa! Akong lang! Ako lang! Ako lang sabi! Ako lang… ako lang… huhuhu…  Ako lang… ako lang… huhuhu… (Challenge: ang pagpapalit ng emosyon – tawa, galit at luha, tatlong paraan ng pagpapakita ng ibat-ibang uri ng emosyon)

Tandang –tanda ko pa… Oo, natatandaan ko, Masaya ako noon… hikbi… Masaya din naman ako ngayon ah? Hikbi… hindi ba halata? (Magpapahid ng luha habang humihikbi, sabay ngingiti) Ayan, nakangiti na ko…  dahil Masaya ako, Masaya akong naglalaro noon…, hawak ang pisi ng SARANGGOLA ko. (Lalakad, tatakbo na tila nagpapalipad ng saranggola)  Bilis! Takbo pa… kailangang hindi umalagwa ang saranggola ko… hangin asan ka? Umihip ka… Umihip ka ng ubod lakas! (Sa tagpong ito mag iipon ng lakas para isigaw sa hangin ang nais sabihin, palakas ng palakas na animo hinahamon ang di nakikitang pwersa) Ibuhos mo ang iyong lakas! Hanggang matangay mo ako sa dako pa roon…! Sa dako pa roon na hindi ako masasaktan… ! malulungkot…! kahit saan!… kahit sa  dako ng mundo ng mga MALIGNO! Ilayo mo ako dito… tangayin mo ako… doon sa kawalan… wag lang dito sa DAMUHAN!!!!

(Dahan-dahang hihinto na parang nakikiramdam sa paligid, mapapalitan ang aura, ang pagbabalik tanaw sa simula)(Ang bahaging ito ay isang pakikipag-usap sa sarili, bilang magka-ibang karakter)

Akala ko maglalaro lang tayo eh! Di ba tinawag mo ko?? Oo, habang nagbabasa ako ng PANITIKAN sa isang SILID-AKLATAN!

Psst! Psst! Psst!.... Bata!  Halika dito!

Ayoko po, paborito ko binabasa ko!  

Psst! Laro tayo! Halika sabi ditto!!!!

Ayoko po maglaro!

Anong ayoko!!! Halika ritong bata ka!!!!!

Huwag po! Huwag po! Huwag poooooo! Kuya wag po!!! (nakaluhod na tila may sumasabunot sa kanyang buhok)

Tigil! Tumigil ka! Tumigil ka sabi! Huwag kang umiyak!! Kundi tatamaan ka sa kin!! Isa!! Tigil sabi! Tigil!!!! (May kinakaladkad, at may hinahawing parang mga talahib patungo sa damuhan)

Ayoko! Bitawan mo ako! Ayoko!! Ayoko  sabi! Ayoko… wag po.. wag po … wag… wa… w…. (Manlalaban habang umiiyak, hanggang unti-unting nawawalan ng lakas at naigugupo… at ang pag-iyak ay napalitan ng hibik ng paghihirap at mapahandusay na walang malay)

(Tatayo…Lilibutin ng mapanuring tingin ang mga manonood) (Ang tuno ng pananalita ay isang nanunumbat)

Bakit mo nagawa sa kin to? Bakit?! Bakit?! Oo! Ikaw! Ikaw nga! Lilingon ka pa! At Ikaw! Bakit mo ako nilapastangan? LARAWAN ka ng isang MALIGNO na dumaan sa buhay ko! Ang kasamaan mo ay sagad sa buto! Mapagsamantala! Ginamit mo ang kahinaan ko… wala kang awa… ipinaranas mo sa kin ang walang kasing lupit na paghihirap… at anong kapalit? Isang kilong GALUNGGONG?! Putang Ina naman! Dinurog mo akong parang KULISAP, tapos ito lang?! Ito lang ba? Ito lang ba ang kapalit ng iyong kababuyan? Saksi ko ang damuhan na ito!! Ang damuhang ito!!! Ang damuhang ito!!! (Mapapaluhod, habang animo’y nagbubunot ng damo,  itataas at itinatapon ang bawat hibla ng damo sa kawalan)

(Muling tatayo, Maghahanap ng pag-asa, sa masalimoot ng mundo ng Damuhan)

Asan ka na? Bakit mo ko pinabayaan? Kala ko ba sing bilis ka ng kidlat? Kala ko ba sing tigas ka ng bakal? (Pupunitin ang kamisetang suot para malantad ang logo ni Superman)

Kala ko ba BAYANI ka ng sanglibutan? Pero asan ka? Hinayaan mo akong mapahamak… ikaw na iniluklok ko sa pinakamataas na KAGAWARAN ng mga super hero ko, ang aking idolo… Asan ka? Bakit? Bakit nangyari to? Sumagot ka!!! Magpakita ka!!! Magparamdam ka!!! Sabihin mong totoo ka!!! (Habang binabayo ng dalawang kamay ang sariling dibdib na tila pinalalabas doon ang bayaning hinahanap) Totoo ka nga ba at di isang kathang isip lang sa mundo ng PANITIKAN!!!? Asan ka!! Tagapagligtas ka daw nang mga naapi?! Ngunit wala ka ng kailangan kita!!! Sinungaling ka!!! Sinungaling kayong lahat!!!!!  

Hindi ka totoo… Ayoko na… Ayoko na sayo… Ayoko na sa damuhang ito… Ilayo nyo ako dito!

Damuhan… kulay berde, Luntian… Ngunit putikan ang kinasadlakan…

Damuhan…  kulay berde, Luntian… ngunit pugad ng kawalanghiyaan…

Damuhan… kulay berde, Luntian… ngunit pula ng aking pagmasdan…

(Isang Monologo:Ang Sentimyento ni Sawing Palad)

ESKANDALO SA DAMUHAN

W * A * S * A * K

W * A * K * A * S 

Lahok para sa Bagsik ng Panitik contest ng Damuhan